adj.

Առաւել կամ յոյժ հաստատուն. հաստատագոյն.

Ի շրթանցդ վարդապետութենէ ոռոգանիլ՝ հաստատնագոյն է համանգամայն եւ կենդանացուցիչ. (Պրպմ. ՟Ի՟Է. ձ։)

Դիւրաւ առ հաւատալն հաստատնագոյն երեւէր։ Հաստատնագոյն առ յոյսն կազմեալ փրկութիւն. (Արծր. ՟Դ. 2. 11։)