bread or dinner giving.
ՀԱՑՏՈՒ ἐστιάτωρ convivator. որ եւ ՀԱՑԱՏՈՒ. Տուօղ զհաց. որպէս աստուած կերակրիչ համայնից. եւ կոչնատէր, որ ի հաց կոչէ, կամ առնէ ընդունելութիւն սեղանոյ.
Մեծն եւ բազմապատիկ բնութեանն հացտու (աստուած). (Նիւս. կազմ.։)
Զկամաւոր օրինացն ուտեն կերակուրս ... ի կոչողէն եւ ի հացտուէն աստուծոյ. (Փիլ. լին.։)
Ոչ զհացտուն ազգակից համարէին։ Զխրախճանութեան պարզութիւն ցուցանել առ հացտուն հացկերութացն։ Ցոյցք հացտուաց բառացի մեծութեան. (Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. տեսական.։)