hy    |   fr

Հլութիւն, ութեան

s.

obedience, docility, deference, pliancy;
ի — ածել, to render docile or obedient.

s.

ՀԼՈՒԹԻՒՆ ՀԼՈՒՈՒԹԻՒՆ. Հլու գոլն. լսողութիւն. ունկնդրութիւն. հնազանդութիւն. անսացողութիւն հեզութեամբ.

Գործիցէ քաջ հլութեան ասպարէզ. (Յհ. իմ. ատ.։)

Զի փայտին տարալսողութիւն ի ձեռն փայտին հլուութեան բժշկեալ. (Իրեն. առ Լեհ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հլութիւն հլութիւնք
accusatif հլութիւն հլութիւնս
génitif հլութեան հլութեանց
locatif հլութեան հլութիւնս
datif հլութեան հլութեանց
ablatif հլութենէ հլութեանց
instrumental հլութեամբ հլութեամբք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Չհլութիւն, ութեան

Voir tout