command, order, ordination;
leave, license, permission.
cf. ՀՐԱՄԱՆԱՏՈՒՈՒԹԻՒՆ. եւ ՀՐԱՄԱՆԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ. ἑπίταγμα jussum, mandatum եւ այլն.
Ըստ աստուծոյ հրամանատրութեան. այսինքն եթէ տէր հրամայեսցէ. (Փարպ.։)
Եւ արդ մեք տէր ըստ այսմ հրամանատրութեան. այսինքն պատուիրանի, կամ օրինադրութեան. (Պտրգ.։)
Զմի խնդրեցի ի տեառնէ ... զհրամանատրութիւն տաճարի նորա։ Առ հեղիաս առաքելութիւն աստուածային հրամանատրութեանն. (Նար. կ. ՟Ղ՟Գ։)
Կամ χρησμῳδία oraculum, vaticinium. Պատգամատրութիւն. գուշակութիւն.
Ոմանք առնեն կամ տան հրամանատրութիւն. (Արիստ. աշխ.։)
Ասեն, եթէ հրամանատրութիւն եղեալ էր առ հոմերոս, թէ յորժամ խնդիր ինչ ոչ կարասցէ լուծանել, յայնժամ մահասցի։ Յաղագս հրամանատրութեան կրիւսոսի. (Նոննոս.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հրամանատրութիւն | հրամանատրութիւնք |
accusatif | հրամանատրութիւն | հրամանատրութիւնս |
génitif | հրամանատրութեան | հրամանատրութեանց |
locatif | հրամանատրութեան | հրամանատրութիւնս |
datif | հրամանատրութեան | հրամանատրութեանց |
ablatif | հրամանատրութենէ | հրամանատրութեանց |
instrumental | հրամանատրութեամբ | հրամանատրութեամբք |