cf. Ճշմարտիւ.
ἁληθῶς vere. Ճշմարտութեամբ. առանց ստութեան. ստուգութեամբ. իսկապէս. ճշմարտաբար. ճշմարտիւ. ճշմարի՛տ. արդարեւ. յիրաւի.
Ճշմարտապէս, եւ ո՛չ կարծեօք (կամ կարծիս ունելով)։ Եղեւ մարմին բանն ճշմարտապէս. (Հանգ.։ Աթ. ՟Գ։)
Որպէս եղեւ ճշմարտապէս տղայ, այսպէս եւե աճումն ընկալաւ. զի մի՛ առ աչօք զայն համարեսցին. (Կիւրղ. ղկ.։)
Ճշմարտապէս ծնաւ, ճշմարտապէս աճեաց, ճշմարտապէս խաչեցաւ եւ մեռաւ, եւ թաղեցաւ եւ յարեաւ. (Ածազգ. ՟Ժ՟Գ։)
Ճշմարտապէս յարեաւ տէր, եւ երեւեցաւ սիմովնի. (Սկեւռ. յար.։)
Հաւատաց ճշմարտապէս իբրեւ արդարեւ որդի աստուծոյ. (Խոր. ՟Բ. 24։)
Ճշմարտապէս գոհանամք. (Շար.։)
Ճշմարտապէս բաւական ես. (Նար. ՟Լ՟Ա։)
Ճշմարտապէս պատմէր. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 16։)
Ճշմարտապէս անմահ գոլ հոգի. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Բ։)
Կամ ա. իբր Ճշմարիտ. ճշմարտակա. աներկբայ. իսակական.
Զճշմարտապէս եւ զմիագոյն ասէ. (Ագաթ.։)
Բնութեամբ եւ ճշմարտապէս աստուած, կամ որդի։ Զբնութեամբն եւ զճշմարտապէս. (Պրպմ.։)