adv.

cf. Մարդկաբար.

cf. ՄԱՐԴԿԱԲԱՐ.

Մարդաբար խօսի՝ ասելով, արդ իջեալ տեսից. (Փիլ. լին. ՟Դ. 24։)

Զարդարութիւն գոլոյ ունի սոկրատէս մարդաբար. (Անյաղթ վերլծ. արիստ.։)

Ձայնիւ եկեալ այն ինչ առ նա մարդաբար. (Ճ. ՟Գ.։)