to fight a duel, hand to hand, in single combat;
to wrestle, to struggle.
μονομαχέω singulari certamine pugno. Մենամարտիւ լինել. միայն ընդ միայնոյ մարտնչել. գօտեմարտիլ.
Ես եւ նա մենամարտեսցուք երկոքեան. (՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Է. 10։)
Յառա՛ջ մատիր, զի մենամարտեսցուք (հին տպ. մենամարտիցուք) ես եւ դու. (Զենոբ.։)
Որպէս զքաջս ի զօրականաց՝ մենամարտեան ընդդէմ չարին. (Շար.։)
Երկակաց ոմանց առ միմեանս մենամարտուցելոց. (Յհ. իմ. պաւլ.։)