faire sa moue, sa petite moue, faire la petite bouche, se donner des airs, faire des façons, affecter des façons, des airs de mignardise, faire le renchéri, le difficile, le dédaigneux, minauder, mignarder, se mignarder, se faire prier, avoir ou prendre des airs;
se vanter, se glorifier;
mener un grand train, faire le grand seigneur.
ՆԱԶԻՄ եւս եւ ՆԱԶԵՄ, եցի. չ. σεμνόομαι gravitatem prae me fero γαυρόω, γαυροῦμαι efferor, glorior, jacto me, superbio. Նազանս ցուցանել. նազելի զանձն համարել եւ ցուցանել. պանծալ. պարծիլ. ճոխանալ. սոնքանալ. փքանալ. սիգալ. եւ խնդմտիլ. խայտալ. ... (լծ. եւ թ. նազլանմագ. պ. նազիտէն ).
Իբրեւ զառիւծ նազեսցի։ Ընդէ՞ր դու նազիս ի վերայ մեր լերամբքդ. (Թուոց. ՟Ի՟Գ. 24։ ՟Ա. Մակ. ՟Ժ. 70։)
Նազելով եւ սիգալով իբրեւ զկորիւն առիւծու ճեմէր. (Արծր. ՟Գ. 2։)
Կնոջ մարդոյ այնչափ ոսկի զանձամբ արկանել եւ նազել։ Յայն թատր (երկնից) զարդարեսցին, անդ նազիցին, անդ յօրանայցեն։ Յորժամ չսիգայցես, չնազիցես. (Ոսկ. փիլիպ. եւ Ոսկ. եբր.։)
Խրախ լինի ի վերայ միայնոյ իւրոյ հօրն, ցնծալով եւ նազելով եւ հրճուելով՝ աստուծոյ. (Փիլ. այլաբ.։)
Մեծ հաւատով խնդրէր յաստուծոյ՝ որպէս որդի, որ խնդրեսցէ ի հօրէ սիրով եւ նազելով. (Ճ. ՟Ժ.։)
Եւ մայր նորա ասէր որպէս մարդոյ նազելով, եթէ հայր քո եւ ես տառապէաք խնդրէաք զքեզ. (Մեկն. ղկ.։)