ՇԱՌԱՉԻՒՆ, ՇԱՌԱՉՈՒԿ, ՇԱՌԱՉՈՒՄՆ. որպէս եւ (որ եւ Շչիւն) Շառաչելն. ձայն շառաչելոյ կամ պատառման օդոյ. հնչիւն շարժման պէսպէս իրաց. կոփիւն. արձագանք. ջաղբք.
Շառաչիւն (յն. ձգումն) նետից։ Զշառաչիւն զերիվարացն։ Նոր անձրեւօք կարկտի, եւ անհրաժեշտ շառաչմամբք (յն. ջաղբիւք) հալածեալք. (՟Բ. Մակ. ՟Ե. 5։ ՟Ա. ՟Գ. ՟Զ. 41։ Իմ. ՟Ժ՟Զ. 16։)
Եդ ի բարբառ զբազմութիւն ջուրց շառաչմանց (յն. արձագանաց) յերկինս. (Երեմ. ՟Ծ՟Ա. 16։)
Այսպիսի ամպ երկնաւոր անձրեւօք մօրտացեալ՝ եւ չսարանայ սակաւ շառաչուկ մերոյ լեզուոյս ընդունել. (Սեբեր. ՟Թ։)
Լինիցի ցօղ շառաչո՛ւկ (այսինքն շառաչմամբք սրսկեալ) ի մէջ հնոցի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)
Ըստ նմանութեան տեղատարափ շառաչման՝ նետաձիգ սաստկութեամբ զգունդս պարսկացն ահաբեկէին. (Փարպ.։)
Ի միոջէ միայն շառաչմանէ քարի (պարսատկին)։ Ի շառաչմանէ թեւարկութեան արծուոյ. (Պիտ.։ Զքր. կթ.։)
Պա՛րտ էր գողիաթու յորսայս անկանել ի շառաչմանէ քարին. (Տօնակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | շառաչումն | շառաչմունք |
| accusatif | շառաչումն | շառաչմունս |
| génitif | շառաչման | շառաչմանց |
| locatif | շառաչման | շառաչմունս |
| datif | շառաչման | շառաչմանց |
| ablatif | շառաչմանէ | շառաչմանց |
| instrumental | շառաչմամբ | շառաչմամբք |