s.

multitude of words, loquacity, garrulousness;
chit-chat, babble, tattle, prattle.

cf. ՇԱՏԽՕՍՈՒԹԻՒՆ.

Ըստ բազմութեան խօսից եւ շատախօսութեան պարծիցին. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)

Տարաք զշատախօսութիւն նոցա իբրեւ զայր երկայնամիտ. (Լմբ. առ լեւոն.։)

Ընդէ՞ր է շատախօսութիւնդ ձեր, զոր բարբաջիցէք առաջի ամենայն ժողովրդեանդ. (Ճ. ՟Ժ.։)

Ոչ ընդ վայր շատախօսութեամբ ցնդել. (Տօնակ.։)

Առաւել զգուշացիր ի շատախօսութենէ. (Նար. խրատ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շատախօսութիւն շատախօսութիւնք
accusatif շատախօսութիւն շատախօսութիւնս
génitif շատախօսութեան շատախօսութեանց
locatif շատախօսութեան շատախօսութիւնս
datif շատախօսութեան շատախօսութեանց
ablatif շատախօսութենէ շատախօսութեանց
instrumental շատախօսութեամբ շատախօսութեամբք