ՇԻՓՈՂ, ՇԻՓՈՐ, ՇԻՓՈՐԱՅ. cf. ՇԵՓՈՐ, կամ ՇԵՓՈՐԱՅ.
Քրոբէք թեւական ի տան քաւութեան՝ շեփողք հնչական. (Գանձ.։)
Գործն նորա իբրեւ զշիփոր ի վերայ այսր աղաղակէր. (Եփր. համաբ.։)
Որ կենդանացուցանէ զձեզ ի գոչել շիփորային, այսինքն ի գոչել տեառնագալուստ փողոյն. (Ճ. ՟Բ.։)
Աստուածային շիփորայք լուսեղինացն որոտմամբ. (Տօնակ.։)