Շչեմ, եցի

չ.

συρίζω sibilo. (առեալ ի ձայնիցս շը՛չ, սը՛ս, ը՛շ, վը՛շ) Սուլել՝ որպէս իժ կամ վիշապ. հանել զձայն զարմանաց եւ աւաղանաց. հնչել որպէս զսրինգ. շռնչել. եբր. շարգ.

զարմասցի, եւ շըչեսցէ, եւ ասասցէ. ընդէ՞ր արար տէր այսպէս երկրիս այսմիկ։ Շչեսցէ, եւ շարժեսցէ զգլուխ իւր։ Տրտմեսցի, եւ շչեսցէ ի վերայ ամենայն հարուածոց նորա։ Շչէին, շարժէին զգլուխս։ Շչէին, եւ կըրճտէին զատամունս իւրեանց։ Վաճառականք ազգաց շչեցին ի վերայ քո. (՟Գ. Թագ. ՟Թ. 8։ Սոփ. ՟Բ. 15։ Երեմ. ՟Ժ՟Թ. 8։ ՟Խ՟Թ. 17։ ՟Ծ. 13։ Ողբ ՟Բ. 15. 16։ Եզեկ. ՟Ի՟Է. 36։)

Եւ ոչ ի մարդ իբրեւ զդեւ մտանէ վիշապ, որպէս ոմանք տ շչելոյ դիւահարին կարծեցին. (Եզնիկ.։)

Ի կերպ վիշապի ... շչեաց ահագին. (Պտմ. աղեքս.։)