s.

Թեւարկութիւն. հովանաւորութիւն.

Ահեղ շրջարկութեամբ տածողականաւ (ի շրջել հոգւոյն ի վերայ ջրոց). (Նար. ՟Լ՟Գ։)

Եւ Շրջակայ իրք կամ դիրք. ամենայն կողմանքն.

Արեամբ քո սրսկեա՛ զշրջարկութիւնս կայիցս. (Նար. ՟Ղ՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շրջարկութիւն շրջարկութիւնք
accusatif շրջարկութիւն շրջարկութիւնս
génitif շրջարկութեան շրջարկութեանց
locatif շրջարկութեան շրջարկութիւնս
datif շրջարկութեան շրջարկութեանց
ablatif շրջարկութենէ շրջարկութեանց
instrumental շրջարկութեամբ շրջարկութեամբք