cf. Ուղղեմ.
ՈՒՂՂԱՒՈՐԵՄ ՈՒՂՂԱՒՈՐԻՄ. Ուղղել. կարգել. առաջնորդել. իլ.
Զմուտս օրհնելով եւ զելս՝ զգործս ուղղաւոցեա՛ ի մեզ զձեռաց մերոց. (Ժմ. յն.։)
Ամպաչու ճանապահաւ զելս քո յերկինս ուղղաւորեցեր առեցելովն ի քէն կերպիւն ադամայ. (Գանձ.։)
Ուղղաւորելով կամ ուղղեւորելով խաղաղութեամբ զկեանս իմ. (Ոսկ. պտրգ.։)
Զիրսն ուղղաւորէր, որ ոչ լինէր ըստ օրինացն։ Ընդ առաքինութիւնն՝ թէպէտեւ մեք ոչ ուղղաւորիմք, սքանչանամք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 30. 35։)
Առ առաքինասէր գործ եւ առ անպղտոր տեսութիւն ի ձեռն սուրբ գրոց ուղղաւորիմք. (Դամասկ.։)