Չարաբար

adv.

κακῶς male. Չարաւ. չարաչար. եւ Չարութեամբ.

Չարաբար խօսին իբր զլկտոյ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 15։)

Որպէս մանիքեցիքն չարաբար աւանդեցին. (Հց. աթ. կիւրղ.։)

Չարաբար յարտաքին օրէնսն փոխէին. (Բրսղ. մրկ.) ((որ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 28. չարագործաբար)։)

adj.

ՉԱՐԱԲԱՐ, բարք cf. ՉԱՐԱԲԱՐՈՅ. πονηρός, κακόφρων, ἁγνώμων, φαῦλος malus, malignus, nequissimus, pravus.

Կանայք նոցա անմիտք, եւ չարաբար մանկունք նոցա։ Այր չարաբար՝ բազումս տուժեսցի. (Իմ. ՟Գ. 12։ Առակ. ՟Ժ՟Թ. 19։)

Ոմանք դուզնաքեայք ինչ են հեզք եւ մարդասէրք, եւ կէսք յոյժ դառինք եւ չարաբարք. (Առ որս. ՟Ժ՟Ե։)

Այսպիսի իրք գործէին, զի չարաբարքն պարտեալ յամօթ լիցին. (Ոսկ. գծ.։)

Ոմանք իցեն բարերարք (կամ բարեբարք), եւ ոմանք չարաբարք. (Կոչ. ՟Ժ՟Զ. կամ ՟Ժ՟Ը։)

Տրտնջօղ զառատաձիր տանուտեառնէն. (եւ այսու չարաբարք ցուցան. Լծ. ածաբ.։)

Չարաբար լինել ի պիղծ խորհուրդս, եւ երկնել զբարկութեան բանս։ Չարաբար լինին մարդիկ բազում անգամ յանխրատութենէ ... որ ոչ խրատի, եւ չար բարս ստանայ. (Լմբ. առակ.)

Ընդդէմ չարաբարացն եւ չարախրատիցն. (Իրեն. առ Լեհ.։)