cf. Չարակնեայ.
βάσκανος, βασκαίνων, πονηρόφθαλμος, φθονερός fascinator, invidus. Որոյ ակն է չար. յաչաղկոտ. նախանձոտ. մախացօղ. աչքիլօղ.
Մի՛ ուտեր հաց ընդ առն չարական։ Փութայ մեծանալ այր չարակն. (Առակ. ՟Ի՟Գ. 6։ ՟Ի՟Ը. 22։)
Մարդոյ չարական ընդէ՞ր գոն ինչք։ Տուրք չարականն հալեն զաչս։ Մի՛ ընդ առն չարական՝ վասն գոհութեան. (Սիր. ՟Ժ՟Դ. 3։ ՟Ժ՟Ը. 18։ ՟Լ՟Է. 13։)
Չարակն կոչի այն՝ որ ընկերին բարութեամբն զկծի. (Լմբ. առակ.։)
Եւս առաւել ընդ չարականացն, եւ որ նախանձ ընդ անմեղին բերիցէ։ Չարակունքն ի ներքս էին։ Որպէս պոռնկին չէ օրէն յեկեղեցի մտանել, նոյնպէս եւ ոչ չարակն։ Ո՛րչափ նախանձողք, ո՛րչափ չարակունք։ Զի՞նչ պիղծ քան զչարակնն եւ զնախանձոտն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 15։ եւ Ոսկ. եփես. ՟Զ։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 6։)
Չէ իսկ հնար գտանել անսուրբ եւ անօրէն անձինս քան զչարականցն եւ զնախանձոտաց. (Մանդ. ՟Ժ՟Ա։)
Զոր իբրեւ տեսանէ չարակնն, որպէս սայրասուր սրով հարկանի, նախանձի, մախայ։ Չարակն բանսարկուն ոչ կարացեալ տանել զտեսութիւն գերունակ փառաց նախաստեղծին. (Գր. հր.։)
Խաբեբայի եւ նախանձոտի եւ չարական. (Իրեն. առ Լեհ.։)
Տան զինքեանս պճնութեան ... արակն, եւ այլ ազգի ազգի դեղոց եւ հնարից». (Բրսղ. մրկ.) իմա՛ զկանացի չարարուեստութիւնս առ ի յաչաղել (այսինքն նազար տալ) կամ վնասել աչօք։