successor, heir, inheritor, descendant;
noble, nobleman, prince, lord.
διάδοχος successor, posterus. Յաջորդ. փոխանորդ, մանաւանդ ազատի կամ թագաւորի. սեպհական ժառանգ, եւ մնացորդ ազգի. էվլատ, ճինս. (լծ. փայէ, եւ զաթ. ուստի առ մեօք առին ոմանք որպէս պէյզատէ ).
Պայազատս ազգաց հանգոյն բազմութեան ժամանակին յառաջ բերէին։ Կարգ ըստ կարգէ ի նոյն յեռեալ յարէ զնորին յետնոց պայազատացն զհամար։ Սոցա (այսինքն Մատաթիայի Յուդայ) պայազատք զիշխանութիւնն հրէիցն վերստին նորոգեցին։ Զորոց ամենեցուն իսկ (թագաւորացն Եգիպտոսի) քուրմքն ունէին զմատեանս ... ի պայազատաց ի պայազատս ակւանդեալ։ Ոչ եւս պայազատ ի պայազատէ ի քահանայական ազգէն կային քահանայք Աստուծոյ ... այլ աննշանաւորք ոմանք, եւ այլն. (Եւս. քր. ՟Ա. եւ ՟Բ։)
Մովսէսի որդիքն եւ ոչ իշխանութեանն գտան պայազատք։ Պայազատս եւ ժառանգս յետ մեր կարգիցեմք (յն. լոկ՝ յաջորդս). (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9. եւ 17։)
Իսկ (Եւս. քր. ՟Ա։)
Եւ յայտ այս ի պայազատաց թագաւորացն լինի. յն. ի յաջորդութեանց։
ՊԱՅԱԶԱՏ. որպէս Ազնուատոհմ. որ է ի սեպհական (կամ սեպուհական) ազգէ. սօյզատէ, քիշիշզատէ.
Միջակայնոց, եւ պայազատաց. շինականաց եւ տոհմականաց. (Նար. ՟Գ։)
Սեպուհք եւ ստրատելատք, պատրիկք եւ պայազատք. (Կեչառ. աղեքս.։)