appropriation;
propriety;
attribute, attribution;
nobility.
περιουσία, ἱδίωμα peculium, opes, res familiaris, proprietas ἱδίωσις appropriatio. յատկութիւն. եւ Սեպհական ինչ. բնիկ ժառանգութիւն. պայազատութիւն. ազատութիւն.
Զծննդեանն ազատ սեպհականութնիւ (որդւոյ)։ Գիտել, թէ զինչ է առանձին սեպհականութեամբ հոգին սուրբ. զի անուանեալ կոչին բազում հոգիք. (Սեբեր. ՟Դ։ Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)
Սեպհականութեամբ մաքրութեանն՝ զայլս հաղորդեցուցանել իւրեանց մաքրութեանն. (Դիոն. երկն.։)
Սոքա իմ սեպհականութիւնս, իմ փափկութիւնս. (Առ որս. ՟Ժ՟Գ։)
Դառնային ի սեպհականութիւնս եւ ի տունս։ Զի մի տարամերժիցի սեպհականութիւն ազգացն այնոցիկ ի բնիկ տէրութենէն։ Յինքն գրաւեր զսեպհականութիւն տանն. (Յհ. կթ.։)
Իսկ (Նիւս. բն. ՟Բ.)
Ի սեպհականութենէ ցուցանի եւ ոմանց անմարմնոց ախտակից լինել մարմնոց. իմա, առանձին գթով ազատականութեան, կամ ճոխաբանութեամբ։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սեպհականութիւն | սեպհականութիւնք |
| accusatif | սեպհականութիւն | սեպհականութիւնս |
| génitif | սեպհականութեան | սեպհականութեանց |
| locatif | սեպհականութեան | սեպհականութիւնս |
| datif | սեպհականութեան | սեպհականութեանց |
| ablatif | սեպհականութենէ | սեպհականութեանց |
| instrumental | սեպհականութեամբ | սեպհականութեամբք |