to love, to be fond of, to have an affection or a liking for, to cherish, to like, to be pleased, to take pleasure or delight in, to delight in;
— զմիմեանս, to love one another, to be fond of each other;
ըստ անձին —, to love as oneself;
— իբրեւ զբիր ական, to love as the apple of one's eye;
— մինչեւ զշունչ վախճանին, to love to one's last breath;
խանդակաթ, տարփանօք, սաստիկ, բոլորով սրտիւ or յամենայն սրտէ, ոգւով չափ, ի վեր քեան զամենայն, անկեղծ սիրով —, to love tenderly, passionately or dotingly, to distraction, with all one's heart, with all one's soul, above all, sincerely;
զմի սէր —, to love with equal affection.
ἁγαπάω, φιλέω . (որ եւ համբուրել). στέργω amo, diligo. Սիրով բերիլ առ ոք կամ առ իմն. ախորժել. հաճիլ. բարեկամանալ. յարիլ. ընտրել. սէր ցուցանել. գգուել. գթասիրել.
Սիրեսցես զտէր աստուած քո յամենայն սրտէ եւ յամենայն աճնէ քումմէ։ Սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո սիրեցից զքեզ տէր։ Նախ նա սիրեաց զմեզ։ Որ սիրեաց զիս։ Ինքն իսկ հայր սիրէ զձեզ, զի դուք զիս սիրեցիք։ Սիրեսջիք զմիմեանս, որպէս եւ ես զձեզ սիրեցի.եւ այլն։
Աստուած առաւել եւս սիրէ զմեզ՝ քան թէ մեք զանձինս. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 21։)
Սիրեսցուք զնա, զի սիրեսցէ զմեզ. (Եփր. պհ.։ Սիրեցին զարարիչն, եւ սիրեցան ի նմանէ. Յճխ. ՟Բ։)
Ահա սիրեցէք զեկեղեցիս, եւ սիրեցայք յեկեղեցւոյ. (Փարպ.։)
Դու ինքնին ասացեր՝ զքեզ սիրողին սիրիլ ի հօրէն եւ ի քէն։ Սիրելն զառաքինութիւն՝ զանձն է սիրել (իսկապէս). (Խոսր.։)
Քանզի ինքն կարի յոյժ սիրեաց զմեզ, նոյնպէս կամի եւ ինքն ի մէնջ սիրել. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 10։)
Զի եթէ ոք ի թագաւորէն սիրեսցի քան զամենեսին՝ երանելի է, որ յաստուծոյն սի սիրեսցի սերտ սէր (այսինքն սիրով), ի՞մ ինիք արժանի լինիցի. (Ոսկ. եբր.։)
Սէրն՝ (այսինքն որով) սիրեցեր զիս, ի նոսա իցէ, եւ ես ի նոսա. (Յհ. ՟Ժ՟Է. 26։)
Մի հաւատք էր ամենեցուն, զմի սէր սիրէին զքրիստոս։ Քորքն երկոքեան զմի սէր սիրէին զտէրն, եւ զմի գիտութիւն արբին երկոքեանն. (Մամբր.։)
Սիրէին լսել զուսումն՝ զոր ոչ գիտէին. (Տօնակ.։)
Տալ զաստեացս (իրս) ատել հոգւով, զանտեացն սիրել. (Տաղ.։)
Ամենայն մեղք վասն յոյժ անձին իւրոյ բարեկամութեան լինիցի. զի կուրացեալ իցէ առ սիրեցեալն սիրողն. (Պղատ. օրին. ՟Է։)
Կոչեալ զեղբարսն՝ սիրեաց զնոսա, եւ կերակրեաց. այսինքն սէր արար. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Ընդէ՞ր սիրի ախտն՝ ախտ ելով. (պատիրն տեսակաւ պարտեալ. Անյաղթ հց. իմ.։)