Սրատես

adj.

ՍՐԱՏԵՍ ὁξύ βλέπων, ὁξυωπής, ὁξυδερκής, ὁξυδερκέστατος acute vel acutum cernens, acutus visu, perspicax, acutissimi visus. որ եւ ՍՐԱՏԵՍԻԼ. Սրակն. սրահայեաց. կորովաբիբ. նրբատես. նրբիմաց.

Կոյրք առ սրատեսս. (Փիլ. իմաստն.։)

Սրատես քան զարծուի, եւ արագալուր ես քան զմի ի հանդարտ անասնոց. (Գիւտ թղթ. առ վաչէ։)

Սրատեսք եւ քաջահայեացք լինին. (Խոսր.։)

Սրատես լիցուք յաստուածայինսն. (Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Դ։)

Սրատես լինիմ այլում շըղին՝ նման գոլով կեղծաւորին. (Յիսուս որդի.։)

Արտասուք զաչս հոգւոյն սրատես եւ քաջիմաց առնեն. (Անան. զղջ.։)

Արուեստ իմ գոյն է բաղդատօղ, սրատեսացն եմ ես խնդրօղ. (Կրպտ. ոտ.։)

Մտաց աչօք սրատեսք իցեն։ Առաջի սրատես իմաստնոցդ։ Որպէս կենդանի միտ՝ բոլոր ակն սրատես։ Զլինելոցն սրատես ակամբ առաջի աչաց տեսանեմք. (Փարպ.։ Լմբ.։ Մաքս. ի դիոն.։ Ասող. ՟Գ. 1։)

Սրատես աստուածութեամբն իւրով յարձակեալ ի վերայ օձին կամակորի. (Զքր. կթ.։)

Զսրատես խորհրդիւն զհմտանալն։ Քաջակորով եւ սրատես մտերմաբար խոհականութեամբ քննել. (Պիտ.։)

s.

ՍՐԱՏԵՍՆ գ. իբր Սրատեսութիւն. ὁξυδερκές perspicacia.

Ոգւոցս աչօք ընդ աղօտ տեսանելով. քանզի զսրատեսն սոցա այլս նդակ իրացն շամանդաղ ստուերացուցեալ ծմակեցոյց. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)