sacred asylum, sanctuary;
temple, church;
sanctifying, expiatory.
ἀγιαστήριον (որ ի սուրբ գիրս թարգմանի սրբութիւն) sanctuarium, sacrarium, locus et causa sanctificationis ἰερόν sacellum, templum. Բնակարան սրբութեան՝ սրբոյն՝ սրբոց. տաճար. եկեղեցի. խորան. ընդունարան սուրբ իրաց.
Զի՞նչ է, արասցե՛ս ինձ սրբարան. տաճար ասի՝ տաճար իմն սկզբնատիպ խորան։ Սրբարան եւ ամենեւին տաճար աստուծոյ (հոգի մաքուր). (Փիլ. ել. ՟Բ. 51։)
Որք զսրբութիւն սիրեցին, ի սրբարանին աստուծոյ հանգիցեն. (Նեղոս.։)
Եկեղեցի կոչի ժողովանոց, աղօթարան, եւ սրբարան. (Սհկ. կթ. եկեղ.։)
Համաքատակի այս սրբարանի խորհուրդ եւ ընդ խորանին աբրահամու. (Յհ. իմ. եկեղ.։)
Խորհեցան հրկէզ առնել զսրբարանն։ Մի՛ տեսցեն աչք մեր կոխան ոտից պղծալից լեալ զսրբարանս մեր, եւ զտեղի փառատրութեան աստուծոյ մերոյ. (Ղեւոնդ.։)
Ի տանէն սրբարանաց մերոց։ Ի սրբարան մեր դադարեալ. (Յհ. կթ.։)
Զնոյն տաճար տիրական, զսարսափելին ազանց սրբարան. (Նար. ՟Ժ՟Ա։)
Որ զպատկեր չորեքդիմին՝ կանգնեաց ի տան սրբարանին. (Յիսուս որդի.։)
Ընկա՛լ յիմանալի սրբարանդ։ Զսուրբն ի սրբարան սրբոց մատուցանէին. (Լմբ. պտրգ.։ Սկեւռ. ի լմբ.։)
Նմանութեամբ ասի զկուսէն որպէս զտաճարէ կամ զդաբիրայ.
Զսրբարանն մաքրութեան, եւ զընդունակն զգաստութեան. (Նար. կուս.։)
ՍՐԲԱՐԱՆ. ա.գ. Սրբիչ՝ քաւիչ. առիթ քաւութեան. սրբարար.
Որ լինի սրբարան մեղաց, եւ ոչ ի պատիժս. (Յճխ. ՟Ժ՟Բ։)
Աստանօր առ սեմս տաճարի քում բնակութեան սրբարա՛ն խորանի կացեալ երկրպագեմք. (Գանձ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սրբարան | սրբարանք |
| accusatif | սրբարան | սրբարանս |
| génitif | սրբարանի | սրբարանաց |
| locatif | սրբարանի | սրբարանս |
| datif | սրբարանի | սրբարանաց |
| ablatif | սրբարանէ | սրբարանաց |
| instrumental | սրբարանաւ | սրբարանաւք |