Վիճակ. ժառանգութիւն.
Ոչ եւս յանկայուն եւ յայլայլելի վիճակութիւն յոյսն մոլորի. (Նիւս. ստեփ.։)
ՎԻՃԱԿՈՒԹԻՒՆ ԲՈԼՈՐԱԿ. որպէս յն. τὸ ὀλόκληρον haereditas integra, integritas, integratio. Բոլորական եւ կատարեալ ժառանգութիւն.
Զաստուած բարեկամեցուցանէին առ ամբողջութիւն բոլորակ վիճակութեան կցորդութեան կենաց բարեաց. (Փիլ. իմաստն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վիճակութիւն | վիճակութիւնք |
| accusatif | վիճակութիւն | վիճակութիւնս |
| génitif | վիճակութեան | վիճակութեանց |
| locatif | վիճակութեան | վիճակութիւնս |
| datif | վիճակութեան | վիճակութեանց |
| ablatif | վիճակութենէ | վիճակութեանց |
| instrumental | վիճակութեամբ | վիճակութեամբք |