vn.

to be embarrassed, disturbed or pained in mind, to have difficulty in deciding, to hesitate, to waver, to be unsettled, uneasy, concerned, in trouble.

ձ.

μεριμνάω curo, sollicitus sum, anxie cogito ἁδημονέω gravissime angor. (գրի եւ Տամտամսիմ) Հոգալ. վարանիլ. տրտմութեամբ եւ անձկութեամբ, տարտամութեամբ, երկիւղիւ, զոփալով.

Ըստ շնչոյն երկեաւ տատամսեցաւ։ Սկսաւ տրտմել եւ տատամսել. (Սեբեր. ՟Բ։ եւ Յհ. իմ. երեւ.։)

Գոյ օգուտ եւ ի տրտմուեւենէ (վասն մեղացն). զի եթէ զմտաւ ածել տատամսիցիս, դանդաղագոյն լինիցիս միւսանգամ առ այնպիսիս մտաբերել. (Ոսկ. ես.։)

Հոգալն եւ տատամսելն. (Սարգ. յկ. ՟Բ։ Երզն. մտթ.։)