adj.

qui fait jaillir la douceur, doux;
— աղբիւր, douce fontaine.

adj.

ՔԱՂՑՐԱԲՈՒՂԽ ՔԱՂՑՐԱԲՈՒԽ. որ բղխէ զքաղցր կամ զքաղցրութիւն. եւ Բղխեալ որպէս քաղցր.

Ես եմ աղբիւրն կենաց, որ քաղցրաբուխ է եւ անուշաճաշակ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Կաթեամբ դիեցուցի զքեզ հաճելի եւ քաղցրաբուխ ստեամբ. (Ճ. ՟Ժ.։)

զքաղցրաբուխ ստեամբ. (Ճ. ՟Ժ.։)

Զքաղցրաբուղխ բերանն փակեալ։ Ի վտակաց քաղցրաբուխ շնորհաց։ Ի յորդառատ եւ ի քաղցրաբուխ վարդապետութենէ սրբոյն Յովհաննու։ Ականակիտ աղբերացն քաղցրաբուղխ ծաւալմամբ. (Ոսկ. ի մելիտ.։ Ճ. ՟Ա.։ Վրք. ոսկ.։ Խոր. վրդվռ.։)