Քամահիչ

adj.

Որ քամահէ. անպատուօղ. անարգու.

Վասն այնորիկ լինիմք արժանի քամահելոյ, յորժամ զքամահիչսն մեր՝ որ վասն աղքատութեան քամահիցեն, չքամահիցեմք. (Ոսկ. աբր.։)