hy    |   fr

Քանքարաւոր

adj.

having talents;
of the weight, or value of a talent;

s.

cf. Սնակուշտ;
ի — բերել, to cause the coupling of animals;
cf. Քարշ;

gr.

cf. Պատիւ;
false religion, sect;

mus.

cf. Փուշ.

adj.

Ունակ քանքարոյ. եւ Ունօղ զկշիռ չափոյ տաղանդի միոյ.

Բերեալ կալան իմ առաջի ուզոմուրենայց վեցկանգնեանս՝ կշիռս քանքարաւորս, յուղիդաս երկքանքարաւորս. (Պտմ. աղեքս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քանքարաւոր քանքարաւորք
accusatif քանքարաւոր քանքարաւորս
génitif քանքարաւորի քանքարաւորաց
locatif քանքարաւորի քանքարաւորս
datif քանքարաւորի քանքարաւորաց
ablatif քանքարաւորէ քանքարաւորաց
instrumental քանքարաւորաւ քանքարաւորաւք