adj.

βελτίων, melior Լաւագոյն. պատուականագոյն. չքնաղ. ա՛լ աղէկ. եշրէֆ, միւքերրէմ.

Ոչ գտան համեմատ դստերացն Յոբայ ազնուագոյնք ի ներքոյ երկնից։ Ազնուագոյն էի, եւ եկի ի մարմին անարատ. (Յոբ. ՟Խ՟Բ. 15։ Իմ. ՟Ը. 20։)

Թէ կամի, եւ ա՛յլ ազնուագոյն քան զայն կարօղ է առնել. (որ լինի եւ մկ) (Եզնիկ.։)

Զբարձրագոյնն եւ զազնուագոյն վիճակ։ Այնպէս ազնուագոյն գիտէր զառաքինութեան ճանապարհ։ Զոր ինչ օրէնս եւ հրամանս ազնուագոյնս գիտէին՝ նորոգեցին։ Ըստ ճահագունին ինչ իցէ ազնուագոյն կարգի. (Ոսկ. յհ. եւ Եբր.։ Եւս. քր. ՟Բ։ Պիտ.։)

adv.

Լաւ եւս. պանծագոյնս.

Ազնուագո՛յն քան զնոսա կալաւ զտէրութիւնն. (Եւս. քր. ՟Ա։)