adj.

cf. Անակնկալ.

cf. ԱՆԱԿՆԿԱԼ. ἁπροσδόκητος. inexpectatus

Անակնունելի դիպուած, ժամանակ, լռութիւն. (Խոր. ՟Ա. 10։ Վրք. հց. ՟Ե։ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Զ։)

Մի՛ անակնունելի (գոլով՝) գայցէ մահն։ Կարի օտար էր բանն, եւ անկարծելի եւ անակնունելի ասացեալքն. (Ոսկ. յհ.։)

Ես նոյնպէս զանակնունելին յինէն կատարեցի. (ՃՃ.։)