գրի եւ ԱՆԲԱՂՕԴ. ἁσύναρθρος. Ըստ յունաց՝ այն բառ, որ ոչ երբէք կարէ առնուլ զյօդս ὀ, ἠ, τὸ, ս, դ, ն.
Ի դերանուանցս ե՛ն որ անբաղյօդք են, եւ ե՛ն որ բաղյօդք. ո՛րգոն, Ես, եւ բաղյօդք, ո՛րզան, Իմս. (Թր. քեր. (այլ ի հյ. լինի եւ Եսս, եսն)։)
Իսկ ըստ հյ. ձայնին. (Մագ. քեր. եւ Երզն. քեր.) ի դէպ վասն անուանցն ասեն.
Անբաղյօդդ է պարզ բառ. իսկ բաղյօդք յաւելուածով ի պարզն"։ (Այլ անդէպ է գրեալն ի Հին բռ. քեր.)
Բաղյօդք, պատճառք։ Անբաղյօդք, անպատճառք"։