Անծախ

adj.

ἁνάλωτος. inconsumptus, inexpugnabilis, μὴ δαπανόμενον, quod non absumitur, ἁμείωτος, imminutus. Որ ոչ ծախի. անվատնելի. անմաշելի. անվնասելի. անսպառ. անկապուտ. աննուազ. որ չի մաշիր, չի հատնիր. զայ՝ թէլէֆ օլունմազ.

Անծախ լինելոց են գանձք նոցա։ Զայն մեծութիւն խնդրեսցուք, եւ զանծախ ընչաւէտութիւնն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 20։ ՟Բ. 22։)

Անծերանալի եւ անծախ պարգեւաց առիթ լինել. (Արծր. ՟Գ. 2։)

Քաղաքս ի քումմէ մտանելոյդ՝ անծախ եւ անվնաս մնասցէ. (Փիլ. յովն.։)

Անծախ բարեպարգեւութիւն. (Խոսր.։)

Անծախ գանձուց. (Նար. ՟Ձ՟Գ։)

Առաքեսցե՛ս զառատ հոգին, որ է անծախ ի պարգեւին. (Յիսուս որդի.։)

Անծախ լինել կերակուր. (Լմբ. պտրգ.։)

Ողջակէզ անծախ. (Նար. ՟Լ՟Դ։)

Զայն միայն (մասն ի զմրուխտն) թողուն անծախ, որ ինչ ի նմա տեսանի կանաչագոյն. (Նիւս. երգ.։)

որ եւ ռմկ. անծախք. առանց ծախուց ընչից եղեալն. խարճսըզ. մասրաֆսըզ. ἁδάπανος. sine impensa.

Զամենայն անծախ երկիւղածութիւն ցուցանելով. (Բրս. ընչեղ.։)

Զանծախ առաքինութիւնսն լիով կատարեն, եւ դանկ մի աղքատին ոչ կարկառեն. (Սարգ. յկ. ՟Զ։)

Աստ անինչ եւ անծախ լինել յաւելորդս. (Ոսկ. կողոս.։)

Ի կրկին միտս բերի ասելն,

Զհաց մեր զանծախն եւ զհանապազորդն տո՛ւր մեզ. (Լմբ. պտրգ.։)