that brings good news, messenger.
Որ ոք կամ որ ինչ բերէ աւետիս. ուրախարար. բերկրարար.
Ծառայ էր աւետաբերն (հրեշտակ). (Անան. ի յհ. մկ.։)
անճառելի տնօրէնութեանդ քո աւետաբերք առաքեցան. (Շար.։)
Տե՛ս զստուգութիւն աւետաբերացս քարոզի. այսինքն աւետաբեր բանից քարոզողի. (Սկեւռ. ես.։)
Խնամածութիւն հօր աւետաբեր լինէր. (Պիտ.։)
Մատուցին ողջոյնս աւետաբերս. (Արծր. ՟Գ. 14։)
Աւետաբեր տառ (այսինքն աւետարան). (Մագ. ՟Դ։)
Աւետաբեր աւետարան, կամ տառք աստուածեղէնք, փրկութիւն, տօն. (Ագաթ.։ Շ. բարձր.։ Փարպ.։ Սհկ. կթ. արմաւ.։)
Աւետաբեր երկիր, է խոստացեալն երկիր աւետեաց. (Յիսուս որդի.։)