cf. ԲԱՑԱՍՈՒԹԻՒՆ.
Ի յընտրութիւնսն ստորոգումն մի իցէ այս, եւ բացասումն ոմանց. (Պղատ. օրին. ՟Զ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | բացասումն | բացասմունք |
accusatif | բացասումն | բացասմունս |
génitif | բացասման | բացասմանց |
locatif | բացասման | բացասմունս |
datif | բացասման | բացասմանց |
ablatif | բացասմանէ | բացասմանց |
instrumental | բացասմամբ | բացասմամբք |