cf. ԲԱՑԱՍՈՒԹԻՒՆ.
Ի յընտրութիւնսն ստորոգումն մի իցէ այս, եւ բացասումն ոմանց. (Պղատ. օրին. ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բացասումն | բացասմունք | 
| accusatif | բացասումն | բացասմունս | 
| génitif | բացասման | բացասմանց | 
| locatif | բացասման | բացասմունս | 
| datif | բացասման | բացասմանց | 
| ablatif | բացասմանէ | բացասմանց | 
| instrumental | բացասմամբ | բացասմամբք |