to abhor, to abominate, to detest, to hate.
βδελύσσομαι, μυσάττομαι Abominor, detestor, aversor, fastidio Յետս քարշիլ՝ իբրեւ ի գիշոյ, կամ խորշիլ. զզուիլ. տաղտկալ. նողկալ՝ գարշ եւ պիղծ համարելով. գանիլ. իյրէնմէք, իսթիքրահ՝ մէքրուհ դութմագ, իքրահ էթմէք.
Գարշիմ ի սմանէ որպէս ի կապերտէ։ Գարշեցայ ի նոցանէ։ Գարշեցան յինէն։ Յամենայն կերակրոց գարշէին սիրտք նոցա, եւ այլն։
Գարշեցան անձինք նոցա ի սեղանոյ նորա, որպէս եւ հարքն նոցա ի մանանայէ անտի. (Եփր. համաբ.։)
Եմուտ յարգանդ կուսին, եւ ոչ գարշեցաւ. վասն զի ինքն է սրբիչ ամենայնի. (Ագաթ.։)
Գարշեցար յաղքատէն, գարշեսցի ի քէն՝ որ յաղագս աղքատին աղքատացաւ. (Սարգ. յկ. ՟Զ.)
Գարշեցեալք եւ ի բաց կացեալք. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Ամենաթագաւորն ոչ գարշի զմեզ մշակել. (Լմբ. ժղ.։)
Մերթ որպէս կր. բայիս Գարշեմ. այսինքն Գարշանալ. զզուելի լինել. պղծիլ.
Պղծեալ գարշեցեալ իբրեւ գաւառի եւ քաղաքի եւ գնդի մատնիչ եւ դահիճ. (՟Բ. Մակ. ՟Ե. 8։)
Ո՞վ ոք զազրացաւ, եւ ոչ ամաչեաց. ո՞վ ոք գարշեցաւ, եւ ոչ պատկառեաց։ Որպէս զգարշեցեալ, որպէս զխոտան գտեալ։ Խորտիկ խանգարեալ, ճաշակ գարշեցեալ. (Նար.։)
Գարշեցայ անսրբական. (Սկեւռ. աղ.։)