cf. Գորովագին.
ԳՈՐՈՎԱԼԻ ԳՈՐՈՎԱԼԻՐ ԳՈՐՈՎԱԼԻՑ. Լի գորովով. գորովագին.
Գորովալի օրհնաբանէր զորդին իւր սիրելի. (Եփր. ի ծն.։)
Գորովալիր գութ, կամ ողբ. (Ճ. ՟Թ.։ Պիտ.։)
Գորովալիր տուողութիւն. (Խոսր.։)
Նորագոյնս առնէ զձայն իւր գորովալիր նազանօք, եւ աղերսական զօրութեամբ շուրջ փարելով. (Համամ առակ.։)
Որո՞ց ծնօղք առ որդիս այսպէս գորովալիր միշտ ի պատահեալսն լինին, որպէս նա առ աշակերտսն. (Ոսկ. ՟բ. կոր.։)
Տեսանիցէք զքար, զի գոչեսցէ գորովալիր. (Հ. կիլիկ.։)
Գորովալից գութ, բան. (Փարպ.։ Շ. հրեշտ.։ Իգն.։)