Երրեակ

adj.

οἰ τρεῖς, τρισσός trinus, ternus Եռեակ. եռակ. երրորդաւոր, երրորդական, երեքկին.

Երրեակ միութիւն, կամ ինքնութիւն, անձնաւորութիւն, անձն, տէրութիւն. (Շար.։ Նար.։ Պտրգ.։)

Երրեակի տէրութեան ամենասուրբ երրորդութեան սրբութեամբ արժանի լիցուք. (Լաստ. ընթերց.։)

Ընդ առաւօտն հանէր մովսէս զժողովուրդն աստուծոյ երրեկին խորհրդոյն. (Վրդն. ծն.)

s.

ԵՐՐԵԱԿ գ. τριάς ternarius (numerus), ternio Թիւ երրորդ, կամ երեքն.

Երրեակ թէ եւ յառաջնոցն անկեանց ... սակայն ոչ բաժանի ըստ մասնկանաց. (Մագ. ՟Ձ՟Դ։)

Ո՛վ երրեկին զօրութեան եւ կատարելութեան ... որպէս ոմանք յարտաքնոցն իմաստասիրեցին. (Սարկ. լուս.։)