heir;
possessor;
beneficed clergyman, incumbent.
κληρονόμος haeres Ժառանգ ունօղ ժառանգութեան կամ իրաւանց նորա. որ ունի ժառանգել. ժառանգորդ. եւ Ստացօղ.
Խօսել ումեք բան մի հերկրի գանձուցն ժառանգաւորի. (Դատ. ՟Ժ՟Ը. 7։)
Ցուցանել ժառանգաւորաց աւետեացն զհաստատու ի խորհրդացն իւրոց։ Հաւատոցն արդարութեան եղեւ ժառանգաւոր. (Եբր. ՟Զ. 7։)
Զի արդարացեալք շնորհօքն՝ եղիցուք ժառանգաւորք յուսով կենացն յաւիտենականաց. (Տիտ. ՟Գ. 7։)
Որ են մեծատունք հաւատովք, եւ ժառանգաւորք արքայութեան. (Յկ. ՟Բ. 5։)
Ի մարդկան կտակս ոմանք դրեալ լինին Ժառանգաւորք։ Է մեզ ստացուածք բազում, եւ առատ մեծութիւն. իսկ ժառանգաւոր ոչ ոք երեւի. (Փիլ.։)
Առնէր կտակագիր որդւոց իւրոց ժառանգաւորաց թագաւորութեան. (Սոկր.։)
նմանութեամբ ասի.
Փութալ հասանել բարեաց գործոցն լինել ժառանգաւոր. (Ագաթ.։)
Պանծանացն ժառանգաւոր. (Նար. ՟Ի՟Դ։)
ԺԱՌԱՆԳԱՒՈՐ. κληρικός clericus Կղերիկոս. այսինքն վիճակաւոր. պաշտօնեայ եկեղեցւոյ. եկեղեցականի դպրաց մինչեւ ցերիցունս.
Խրատէ քահանայապետօք եւ ժառանգաւորօք եկեղեցւոյ. (Յճխ.։)
Եգիպտոսն սուրբ հանդերձ այլ եւս ժառանգաւորօք եկեղեցւոյն։ Սարկաւագ մի ի ժառանգաւորս եկեղեցւոյն. (Յհ. կթ.։)
Իքահանայսն, եւ ի ժառանգաւորսն. (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ժառանգաւոր | ժառանգաւորք |
| accusatif | ժառանգաւոր | ժառանգաւորս |
| génitif | ժառանգաւորի | ժառանգաւորաց |
| locatif | ժառանգաւորի | ժառանգաւորս |
| datif | ժառանգաւորի | ժառանգաւորաց |
| ablatif | ժառանգաւորէ | ժառանգաւորաց |
| instrumental | ժառանգաւորաւ | ժառանգաւորաւք |