cf. Ինքնահաճ.
Իբր ինքնահաճ, եւ ինքնահաճական.
Յինքնահաճոյ եւ յամբարտաւան մարդկանէ. (Պտմ. աղեքս.։)
Ինքնահաճոյ փարիսեցին. Առիւծ ինքնահաճոյ. (Լմբ. ժղ. եւ Լմբ. իմ.։)
Ինքնահաճոյ արդարեւ ի միտս եւ ի բանս եւ ի գործս զիս գորովեալ. (Յհ. կթ.)
Յինքնահաճոյ եւ ի սնափառ խորհրդոցն. (Լմբ. սղ.։)
Որ ինչ ըստ հաճոյից անձին գործիցի. ըստ մտի եւ ըստ կամի եղեալն. քէֆինէ.
Ի տարակուսանս եւ յանյուսութիւն ազգ մարդկան հատեալ լինի, այլ եւ յինքնահաճոյ արդարեւ գործս. (Խոր. Ա. 3։)
Ինքնակամ. ինքնայօժար. կամակար.
Ոչ տալ ինքնահաճոյ կամաւ զանձն ի փորձութիւն. (Շ. մտթ.։)
Որպէս եւ հայր (հաճեցաւ), նոյնպէս եւ նա ինքնահաճոյ կամօք ի պէտս փրկութեան մերոյ ախորժեաց զմարնանալն. (Լմբ. պտրգ.։)