Խաւարչտին

adj.

αὑχμηρός, αὑχμώδης, σκοτινός, σοφώδης squalidus, tenebrosus, caliginosus. Խաւարչուտ. խաւարային. աղջամղջին. մռայլ. մութ, մշուշ.

Որ տայցէ լոյս ի խաւարչտին տեղւոջ. (՟Բ. Պետ. ՟Ա. 19։ Յհ. կթ.։)

Ի ներքնատուն մի գէճ խաւարչտին գոլով եւ սառնային բնութեամբ. (Արիստ. աշխ.։ Չարն է անկարգ, եւ խաւարչտին. Դիոն. ածայ.։)

Զազիր եւ խաւարչտին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 23։)