adj.

advising;

s.

admonisher, adviser, instructor.

cf. Խրատտու.

Լե՛ր սմա հայր եւ խրատատու. (Մաշտ.։)

Խրատատու եղեւ մովսեսի աներն իւր։ Եղեւ նա նոցա խրատատու, եւ ոչ հրամանատու. եւ յորդորիչ, եւ ոչ օրէնսդիր. (Եփր. թուոց. եւ Եփր. ՟ա. կոր.։)

Որպէս եղեր խրատատու, եւ բազումք մեռան, լե՛ր այժմ խրատատու կենաց. (Փարպ.։)

Աքիտոբէլ խրատատուն չարեաց։ Խցան բերանք չար խրատատուացն. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։ Եղիշ. ՟Գ։)