Ծարաւուտ

adj.

διψῶν, διψώδης, ἅνυδρος sitiens, sitibundus, siticulosus. Անջրդի. մակդիր երկրի՝ որ ջրոյ կարօտի. սուսուզ.

Ծարաւուտ երկիր. կամ Երկիր ծարաււկտ. (Ես. ՟Լ՟Բ. 2։ ՟Լ՟Ե. 6։ ՟Խ՟Ա. 18. ՟Ժ՟Գ. 2։ Առակ. ՟Թ. 12։ Սղ. ՟Ճ՟Ղ. 33. 35։)

Ծարաւուտ վայրք, ապառաժ. (Նար. ՟Ի՟Դ։ Ղեւոնդ.։)

Իսկ (Մծբ. ՟Դ.)

Պատահիցէ քեզ ի ծարաւուտ ժամու. տպ. ծարաւ ի տօթաժամու։