ԾՈՐԵՄ ԾՈՐԻՄ, եցայ. ձ. ῤύω, ἁπορρυέω fluo, defluo. Թորիլ, թորթորիլ. սորիլ, սորսորիլ. հոսիլ որպէս ջուր կամ ընդ ձոր. լուծանիլ. կաթել. ծիւրիլ, հալիլ. Ջրի պէս վազել, վսթիլ, փուճը երթալ.
Ծորեսցէ իբրեւ զջուր անպիտան։ Խռովեցաւ սիրտ իմ, եւ ծորեաց ի տեղւոջէ սերմն ի մարմնոյ իւրմէ։ Ծորեսցին աչք նորա ի կապճաց իւրեանց. (Իմ. ՟Ժ՟Զ. 29։ Յոբ. ՟Լ՟Է. 1։ ՟Լ՟Ը։ 30։ Ղեւտ ՟Ժ՟Է. 3։ Զաք. ՟Ժ՟Դ. 12։)
Սամփսոն զմեղրն ուտէր. գայր եւ ծովէր իջանէր ի վերայ ձեռանց նորա։ (Մծբ. ՟Ժ՟Ա։)
Ծովէր իջանէր արիւննն ի վերայ խաչին. (Ոսկ. խչ.։)
Հիւանդութեամբ եւ ցաւօք ծորին. (Երզն. մտթ.։)
Խորհուրդ կամ գեղ ծորեալ։ Ի սիրտս ծորեալս։ Ի ծորել մարմնոյս թշուառի. (Նար.։)
ԾՈՐԵՄ, եցի. ն. ԾՈՐԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. καταρρυέω defluo. Հոսել. թորեցուցանել. կաթեցուցանել. վայթել. Վազցընել, կաթեցնել, վոթել.
Բազում առնես ծաղիկ, սակայն հոսես եւ ծորես. (Մխ. առակ.։)
Զամենայն պտուղն յառաջ քան զհասանել՝ ծորել եւ ի բաց թօթափել. (Փիլ. լին. ՟Գ. 10։)
Ծորեցուցանէր զլորձունս իւր ի վերայ մօրուաց իւրոց. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Ա. 13։)
Ոչ պահեն ի միտս զսերմն բանին աստուծոյ, այլ ծորեցուցանեն ի մտաց. (Խոսր.։)
Վիրաւորեն, եւ արիւն ծորեցուցանեն. (Մանդ. ՟Ը։)