cf. Կրկնութիւն.
Կրկնելն, իլն. երկրորդումն.
Մի՛ ոք աղարտիցէ զկրկնումն բանից։ Ճ. (՟Ե.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կրկնումն | կրկնմունք |
| accusatif | կրկնումն | կրկնմունս |
| génitif | կրկնման | կրկնմանց |
| locatif | կրկնման | կրկնմունս |
| datif | կրկնման | կրկնմանց |
| ablatif | կրկնմանէ | կրկնմանց |
| instrumental | կրկնմամբ | կրկնմամբք |