faithful, believing;
faithful, loyal;
trusted;
believer;
ճշմարիտ —քն, the true believers.
πιστεύων, πιστεύσας, πεπιστευκώς credens, fidelis, Christi fidelis. Որ հաւատայ յաստուած ճշմարիտ, եւ յուսայ ի նա. եւ ի նոր օրէնս՝ քրիստոնեայ.
Հաւատացելոյն ամենայն աշխարհ լի է, իսկ անհաւատին եւ ոչ դանկ մի։ Ասէր յիսուս ցհրեայսն հաւատացեալս։ Վասն ամենայն հաւատացելոց բանիւն նոցա յիս։ Ամենայն հաւատացեալքն էին ի միասին։ Բազմութեան հաւատացելոցն էր սիրտ եւ անձն մի։ Հաւատացեալ տեարս կամ որդեակս ունել. (եւ այլն. (որ ըստ յն. եւ լտ. ասի նաեւ Հաւատարիմ, ըստ յաջորդ նշ։))
ՀԱՒԱՏԱՑԵԱԼ. πιστός fidelis Հաւատարիմ. հաստատուն ի մտերմութեան կամ ի հաւատս.
Գտեր զսիրտ նորա (աբրահամու) հաւատացեալ առաջի քո։ Զօրաժողով է յուդա, եւ բազում հաւատացեալք ընդ նմա։ Աչք ի հաւատացեալս երկրի։ Եթէ ոք հաւատացեալ այրիս ունիցի.եւ այլն։