to repulse, to reprove, to refute, to contradict;
ի բաց —, to refuse, to reject;
to suffice, to be sufficient.
(լծ. եբր հիրխիգ ). Հեռի առնել, կամ հերի՛ք է ասելով՝ ի բաց մերժել. ի բաց վարել կամ վանել. հալածել. յաղթահարել.
Հերքեցին զիշխանն անօրէն իւրեան գործակցօք։ Հերքեցին զչար հերձուածսն. (Շար.։)
Դիմեալ ի վերայ չորիցն՝ հերքէր՝ թագաւորաց։ Հերքեալ զդժուարապատահ դիպուածսն. (Պիտ.։)
Խարանաւ բանիս արտաքս հերքել։ Սաստկութեամբ հերքեաց. (Նար. ՟Զ. եւ Նար. խչ.։)
Խռովութիւնք ... հերքին. (Խոր. ՟Ա. 27։)
Հերքիցի ի կենցաղոյս. (Պիտ.։)
Զարհուրեալք հերքէին. այսինքն խորշէին հեռանային. (Ոսկ. հռ.։)
Որ ի տանջանսն ոչ հերքեցաւ. այսինքն ոչ յաղթեցաւ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
ՀԵՐՔԵԼ (որպէս լծ. յն. արքէ՛օ եւ հյ. Հերիքանալ) Կարօղ լինել. բաւել. զօրել. տոկալ. ընդդէմ կալ.
Զի մի՛ ցուրտ եւ մի՛ ջերմութիւն հերքեսցեն վնասել. (Փիլ. լին. ՟Բ. 9։)
Եթէ պատրաստի հերքել չարին զօրութեանն, ի հաղորդութիւն զնա ընկալցի. (Սկեւռ. լմբ.։)