hy    |   fr

Հերքումն, ման

s.

refutation;
— բանից, confutation.

s.

ՀԵՐՔՈՒԹԻՒՆ ՀԵՐՔՈՒՄՆ. Հերքելն, իլն. մերժումն. վանումն.

Յոլովագո՛յն մարտացուն ձեռաց զպարտութեանցն եւեթ առնէ տալ զհերքութիւնս. (Պիտ.։)

Զհերքումն այսոցն մոլորութեան. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ա։)

Իսկ (Մաշտ.)

Ունիցիս զճիւաղական հերքումն. թուի խրատումն։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հերքումն հերքմունք
accusatif հերքումն հերքմունս
génitif հերքման հերքմանց
locatif հերքման հերքմունս
datif հերքման հերքմանց
ablatif հերքմանէ հերքմանց
instrumental հերքմամբ հերքմամբք