single combat, duel, monomachy;
wrestling.
μονομαχία, -ιον singulare certamen, gladiatorium, duellum. որ եւ ՄԵՆԱՄԱՐՏ ասի. Միամարտութիւն. միոյ ընդ միում մարտ, մրցումն.
Էր այր պնդակազմ ուժով զօրութեան, եւ վարէր ըմբշական մենամարտութեամբ. (Ղեւոնդ.։)
Եօթն մարդոցն՝ որ ի մենամարտութեանն ի զօրուէն վրաց մեռան. (Ասող. ՟Գ. 31։)
Այլեւ մենամարտութեամբն իբրեւ զմարդ մրցեալ ընդ հայրապետին (նահապետին յակոբայ). (Կամրջ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մենամարտութիւն | մենամարտութիւնք |
| accusatif | մենամարտութիւն | մենամարտութիւնս |
| génitif | մենամարտութեան | մենամարտութեանց |
| locatif | մենամարտութեան | մենամարտութիւնս |
| datif | մենամարտութեան | մենամարտութեանց |
| ablatif | մենամարտութենէ | մենամարտութեանց |
| instrumental | մենամարտութեամբ | մենամարտութեամբք |