pugilism, boxing match;
cf. Մրցումն.
cf. ՄՐՑՈՒՄՆ. πυγμή pugilatus. որ եւ ԲՌՆԱՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆ.
Կրթեալ իցէ մրցանօք. (Պղատ. օրին. ՟Է։)
Իբրեւ ի մրցանաց (կամ մրցմանաց) ի տեղ դնէ զպատասխանիս. (Իսիւք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մրցանք | |
| accusatif | մրցանս | |
| génitif | մրցանաց | |
| locatif | մրցանս | |
| datif | մրցանաց | |
| ablatif | մրցանաց | |
| instrumental | մրցանաւք |