disunion, disagreement, variance.
cf. ԱՆՄԻԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ. διαφωνία.
Եւ ի մէջ եբրայեցւոց բազում ինչ չմիաբանութիւն կրի։ Ի ժամանակագրութեանն կարի իսկ չմիաբանութիւն գտանի ի մէջ երկոցունց կողմանց. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Կարծեալն սակաւուք չմիաբանութիւնն ազատեցուցանէ յամենայն կարծեաց։ Մեղադիր լեալ չմիաբանութեան. (եւ այլն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 1։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | չմիաբանութիւն | չմիաբանութիւնք |
| accusatif | չմիաբանութիւն | չմիաբանութիւնս |
| génitif | չմիաբանութեան | չմիաբանութեանց |
| locatif | չմիաբանութեան | չմիաբանութիւնս |
| datif | չմիաբանութեան | չմիաբանութեանց |
| ablatif | չմիաբանութենէ | չմիաբանութեանց |
| instrumental | չմիաբանութեամբ | չմիաբանութեամբք |