to punish, to chastise, to correct;
to avenge;
to scold, to chide, to reproach, to reprimand;
to threaten.
τιμωρέω punio, ulciscor. Պատուհաս ի վերայ ածել. պատժել. տանջել.
Տուեալ քեզ իշխանութիւն պատուհասել եւ խոշտանգել. (՟Ա. Եզր. ՟Ը. 27։)
Զդաստիրակն ջնեալ պատուհասէր։ (հեղի) չարիք ո՛չ զիւրս խրատելով որդիս ... ընդ գոց եւ պատուհասեալ զրտւեցաւ ի կենցաղս. (Պիտ.։)
ՊԱՏՈՒՀԱՍԵԼ. որ եւ ՊԱՏՈՒՀԱՍԱԿՈԾ ԱՌՆԵԼ. ἑπιπλήττω, ἑπιτιμάω, ἑγκαλέω castigo increpo, objurgo, coarguo reprehendo. Սաստիւ եւ սպառնալեօք դատափետել. սաստիկ յանդիմանել. սաստել.
Մի լինիք իբրեւ զհարս ձեր, զորս պատուհասէին մարգարեքն առաջինք՝ եւ ասէին։ Պատուհասել սկսաւ զնոսա եւ ասէ. (իբր ոչ գիտէք, եւ այլն։ Զծերն մի՛ պատուհսեսցէս, այլ մխիթարեսջիր իբրեւ զհարս. Զաք. ՟Ա. 4։ ՟Բ. Մակ. ՟Բ. 7։ ՟Ա. Տիմ. ՟Բ. 1։)
սկսաւ նախ հայր նորա սաստիւ պատուհասել զնա. (Եփր. ծն.։)
Ոչ ուժգնագոյնս զնոսա պատուհասեաց։ Պատուհասելով զնոսա ասէր՝ թէ յիւրսն եկն, եւ իւրքն զնա ոչ ընկալան։ Չպատուհասել զյանցաւորն՝ մեծ վնաս է վարդապետին եւ աշակերտին. (Ոսկ. յհ. եւ Ոսկ. ՟բ. կոր.։)