Ստունգանեմ, եցի

ներգործական բայ. չէզոքական բայ.

ներգործական բայ չէզոքական բայ ՍՏՈՒՆԳԱՆԵՄ կամ ԸՍՏՈՒՆԿԱՆԵՄ. παρακούω audire detrecto παρασιωπάω tacendo praetereo. Ըստ ունկն թողուլ անցանել, այսինքն անունկնդիր լինել. պատուիրանազանց լինել. անսաստել. հեստել. չանսալ. չհնազանդել. ապախտ առնել. չլսելոյ առնել. անկաճ չըդնել, մեկ անկճէն մտնալ՝ մեկալէն ելլալ, մտիկ չընել, չմռել, սուտ խուլ ըլլալ, թօթվել, չիսեպել, սայպել.

Կոչեցի զձեզ, եւ ոչ լուարուք. խօսեցայ, եւ ստունգանեցէք. (Ես. ՟Կ՟Ե. 12։)

Մի՛ ստունկաներ յերկիւղի տեառն։ Ոյք երկնչին ի տեառնէ, ոչ ստունգանիցեն բանից նորա։ Օրինաց բարձրելոյն ստունկանեաց։ Գուցէ երբէք խստացեալ ստունկանեսցէ զքեզ. (Սիր. ՟Ա. 36։ ՟Բ. 18։ ՟Ժ՟Զ. 29։ ՟Ի՟Գ. 33։ ՟Լ. 19։)

Ստունգանեցեր ի կլանել ամպարշտի զարդարն. (Ամբ. ՟Ա. 13։)

Զի մի՛ եւ զնա ստունգանել, եւ զբան ոչ առնել թուեսցի։ Ո՛վ բանաքաղ մարկիոն, որ զմին լսէ, եւ զմիւոն ստունգանէ. (Փիլ. լին. ՟Դ. 202։ Եզնիկ.։)

Հրեշտա՞կ զոք առաքել. սակայն եւ նմա ստունգանէին։ Ստունգանել տեառն, կամ հրամանի, հրամանաց, պատուիրանի։ Ստունգանել հօրն իմոյ երկնչիմ։ Ինքն տէրն՝ որում ստունգանեցաք. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 6։ Յճխ. ՟Դ։ Շար.։ Արծր.։ ՃՃ.։ Սարգ. յկ. ՟Ժ։ Վրք. հց. ՟Ի՟Զ. եւ այլն։)

Ի ստունգանելն ձեր ի սրբոց պատուիրանաց նորա. (Էր ընդ եղբ.։)

Ի ստունգանելն ադամայ ի կենագործ ի դրախտին. (Շար.։)

Յանսաստութենէ ստունգանողին. (Եզնիկ.։)